Wzorzec

Groszek

Wzorzec FCI nr 15 19.04.2002
Kraj Pochodzenia: Belgia
Data publikacji wzorca oryginalnego: 13.03.2001
Użytkowość: Pierwotnie pies pasterski, obecnie
pies pracujący (obronny, stróżujący, tropiący) w swoim przeznaczeniu
pies służbowy, jak również doskonały pies rodzinny
Klasyfikacja FCI: Grupa I, Psy Pasterskie (z wyjątkiem szwajcarskich psów pasterskich)
Sekcja I: Psy pasterskie i zaganiające podlegające próbom pracy

Krótki rys historyczny
W Belgii, pod koniec XIX w, było wiele psów
pasterskich, które prezentowały różny typ i krańcowo różnorodną sierść.
Aby do tego stanu rzeczy wprowadzić trochę porządku, entuzjaści hodowli
psów zaczęli się grupować i w celu ujednolicenia rasy zwrócili się w tej
sprawie do A. Reul'a profesora na Wyższej Szkole Weterynaryjnej w
Cureghem, którego można uważać za pioniera i założyciela rasy.
Rasa oficjalnie powstała w latach 1891:1897. "Klub Owczarka
Belgijskiego" został utworzony 29 września 1891 w Brukseli. W tym samym
roku profesor A.Reul zgromadził w Curegheme 117 psów, co umożliwiło spis
i wybór najlepszych egzemplarzy. Następne lata to skuteczne selekcja,
często hodowla w bliskim pokrewieństwie kilku egzemplarzy.
3 kwietnia 1892 roku "Klub Owczarka Belgijskiego" opracował
dokładny standard rasy. Zakładał on że jest to jedna rasa z trzema
typami sierści. Jednocześnie mówiono wtedy, że owczarek belgijski jest
psem prostych ludzi i dlatego rasa ta nie posiada odpowiedniej renomy. W
rezultacie dopiero w 1901 pierwsze owczarki belgijskie zostały
zarejestrowane w Księdze Rodowodów Królewskiego Towarzystwa im. Św
Huberta(L.O.S.H)
W ciągu kolejnych lat, najbardziej aktywni entuzjaści rasy
rozpoczęli z wielką determinacją działania mające na celu unifikację
typu oraz korektę wad. Można powiedzieć, że do 1910 roku typ oraz
temperament owczarka belgijskiego został ustalony.
W czasie całej historii rasy zagadnienia różniących się od
akceptowanych odmian i kolorów, było przedmiotem gorących dyskusji. Z
drugiej strony kwestie takie jak: morfologia, temperament czy
przydatność do pracy nigdy nie powodowały nieporozumień
Wygląd ogólny: Owczarek Belgijski jest psem o
średnich liniach, harmonijnych proporcjach, kombinacji siły i elegancji,
średniego rozmiaru, suchym i silnym umięśnieniu, tworzący kwadrat,
rustykalny, przyzwyczajony do przebywania na zewnątrz, wytrzymały na
zmienne warunki atmosferyczne tak częste w belgijskim klimacie. Dzięki
harmonii budowy i wysoko noszonej głowie, owczarek belgijski sprawia
wrażenie elegancji i siły, która jest dziedzictwem najlepszych
przedstawicieli psów pracujących. Owczarek Belgijskie jest oceniany w
naturalnej postawie, bez ustawiania i przytrzymywania.
Proporcje: Sylwetka owczarka belgijskiego powinna zamykać się w kwadracie.
Klatka piersiowa: powinna sięgać łokcia.
Długość kufy: jest równa lub niewiele dłuższa niż połowa długości głowy
Zachowanie i temperament: Owczarek Belgijski
jest czujnym i aktywnym psem, tryskającym energią, zawsze gotowy do
działania. Ponieważ ma wrodzoną doskonałą zdolność do strzeżenia stada,
to jest również doskonałym stróżem posiadłości. Jest nieustępliwym i
zapalonym obrońcą swojego Pana. Pies ten łączy wszystkie cechy,
niezbędne u owczarka, stróża, obrońcy i psa policyjnego. Jego żywy
temperament, czujność i opanowanie, bez śladu lęku czy agresji., powinny
być widoczne w postawie i czujnym, dumnym wyrazie błyszczących oczu.
Przy ocenie tej rasy te cechy temperamentu powinny być zawsze brane pod
uwagę
Głowa: Wysoko noszona, nie przesadnie długa o
prostych liniach, dobrze modelowana i sucha. Mózgowioczaszka i kufa są
jednakowej długości, dopuszczalna co najwyżej nieznacznie dłuższa kufa,
co daje ostatecznie doskonały wyraz.
Czaszka: (mózgowioczaszka) Średniej długości,
proporcjonalna w stosunku do głowy, czoło bardziej płaskie niż
zaokrąglone.Bruzda czołowa niezbyt dobrze zaznaczona. Z profilu linia
czoła jest równoległa do hipotetycznej linii będącej przedłużeniem linii
grzbietu kufy. Guz potyliczna słabo rozwinięty, łuki brwiowe i łuk
jarzmowy słabo wyrażone.
Stop: umiarkowany

Część Twarzowa
Nos: czarny
Kufa: Średniej długości i dobrze modelowana pod
oczami, stopniowo zwężająca się w kierunku nosa, sprawia wrażenie
wydłużonego klina, grzbiet kufy prosty, równoległy z przedłużeniem
linii czoła, kufa dobrze rozdzielona, co oznacza że kiedy jest otwarta,
kąciki warg są mocno podciągnięte do tyłu, pysk jest rozdzielony (jakby
były dwie części osobno)
Wargi: Cienkie, dobrze przylegające, silnie pigmentowane
Szczęka/Zęby: Silne białe zęby, regularne i
mocno osadzone w dobrze rozwiniętej szczęce. Zgryz nożycowy. Zgryz
cęgowy, który był preferowany u psów pasterskich, jest tolerowany.
Kompletne uzębienie, odpowiadające wzorowi zębowemu, brak dwóch
przedtrzonowców (2 x P1) jest dopuszczalny, brak 3:go trzonowca (M3)
także nie należy brać pod uwagę.
Policzki: Suche i płaskie, ale umięśnione
Oczy: Średniej wielkości, ani wypukłe ani
zapadnięte, lekko migdałowatego kształtu, skośne ustawione, brązowego
koloru, preferowane ciemne, powieki czarne, wyraz oczu bezpośredni,
żywy, inteligentny i badawczy.
Uszy: Raczej małe, wysoko osadzone,wyraźnie
trójkątnego kształtu, u podstawy zaokrąglone, koniec ucha spiczasty,
sztywne, noszone prosto i pionowo, kiedy pies jest czymś
zainteresowany
Szyja: Dobrze osadzona, lekko wydłużona, raczej
wzniesiona, dobrze umięśniona, stopniowo rozszerzająca się w kierunku
łopatek, bez podgardla, kark lekko łukowaty
Tułów: Silny i mocny, ale niezbyt ciężki,
długość od stawu barkowego do guza siedzeniowego(biodrowego) jest w
przybliżeniu równa wysokości w kłębie
Linia Górna: Linia grzbietu i lędźwi prosta.
Kłąb: zaznaczony
Grzbiet: Prosty, krótki i dobrze umięśniony
Lędźwie: Mocne, krótkie, ale wystarczająco szerokie, dobrze umięśnione
Zad: Dobrze umięśniony, tylko bardzo nieznacznie opadający, wystarczająco szeroki, ale nie nadmiernie
Klatka piersiowa: Niezbyt szeroka, lecz
głęboka, żebra zaokrąglone w ich górnej części, patrząc od frontu
przedpiersie nie jest ani przesadnie szerokie ani wąskie.
Dolna linia: Rozpoczyna się od klatki
piersiowej i wznosi się łagodnie w harmonijnej krzywej w kierunku
brzucha, nie jest ani opadająca ani podkasana, ale nieznacznie wznosi
się i jest umiarkowanie rozwinięta
Ogon: Dobrze osadzony, mocny u nasady, średniej
długości sięgający co najmniej do stawu skokowego, ale preferowany
dłuższy. W spoczynku opuszczony z lekkim fajką na wysokości stawu
skokowego. W ruchu bardziej uniesiony, chociaż nie może przekraczać
linii grzbietu, zagięty do tyłu koniuszek jest dobrze akcentowany, ale
nie zakręcony ani zdeformowany
Kończyny przednie
Wygląd ogólny: Kości mocne, ale nie ciężkie,
umięśnienie mocne i suche. Oglądane ze wszystkich stron proste, oglądane
z przodu idealnie równoległe.
Łopatka: Długa i skośnie ustawiona, dobrze
umięśniona, razem z kością ramienną tworzy wystarczające ustawienie,
którego idealny kąt wynosi 110:115 stopni.
Ramię: Długie, wystarczająco skośnie ustawione .
Łokcie: Mocne ani zbyt odstawione na zewnątrz ani podstawione pod tułowiem
Przedramię: długie i proste
Nadgarstek: bardzo mocny i suchy
Śródręcze: mocne i krótkie, prostopadłe w stosunku do ziemi na ile to możliwe tylko lekko nachylone do przodu .
Przednia łapa: okrągła, kocia łapa, palce wysklepione i zwarte, opuszki grube i elastyczne, pazury ciemne i mocne.
Kończyny tylne
Wygląd ogólny: Silne, ale nie ciężkie, oglądane z boku ustawione pionowo do podłoża zaś oglądane z tyłu idealnie równoległe.
Udo: średniej długości szerokie i silnie umięśnione
Kolano: w linii pionowej poprowadzonej od miednicy, staw kolanowy normalnie kątowany
Podudzie: średniej długości, szerokie i umięśnione
Staw skokowy: niski, mocny i umięśniony, średnio kątowany
Sródstopie: mocne i krótkie, wilcze pazury niepożądane
Stopa: może być lekko owalna, palce wysklepione,opuszki grube i elastyczne, pazury ciemne i mocne
Ruch: Żywy i swobodny w każdym tempie, owczarek
belgijski jest dobrym galoperem, lecz naturalny ruch dla niego to stęp a
zwłaszcza kłus. W czasie ruchu kończyny są równoległe. Przy dużej
szybkości stopy zbliżają się do średniej linii ciała, przy kłusie wykrok
ma średni zasięg, ruch jest równy i swobodny z dobrym wykrokiem tylnych
kończyn. Górna linia pozostaje niezmieniona i dobrze "napięta",
przednie kończyny nie są unoszone za wysoko. Kiedy patrzy się na
owczarka belgijskiego w ruchu wydaje się ,ze jest on nie do zmęczenia.
Szybki, żywy i sprężysty a także zdolny do nagłych zmian kierunku przy
pełnej szybkości. Z powodu swojego żywego temperamentu i chęci
pilnowania i strzeżenia ma wyraźną tendencję do poruszania się po
okręgu.
Skóra: Elastyczna napięta na całym ciele, powieki i wargi dobrze pigmentowane
Sierść i jej odmiany: To właśnie sierść, jej
długość, struktura, wygląd i kolor jest u owczarków belgijskich głównym
kryterium podziału w obrębie rasy na poszczególne odmiany:
Groenendael,Tervueren, Malinois, Laekenois.
Te cztery odmiany są sędziowane oddzielnie i mogą uzyskać CACIB,CAC oraz rezerwowe tytuły.
Charakterystyka sierści: W każdej odmianie
sierść musi być gęsta, zwarta o dobrej strukturze, tworząca wraz z
wełnistym podszerstkiem doskonałą warstwę ochronną.
A. Odmiana długowłosa: Włos krótki na głowie,
zewnętrznej stronie uszu i na dolnych częściach kończyn, z wyjątkiem
tylnej krawędzi przedramienia pokrytej od łokcia do nadgarstka długim
włosem zwanym "frędzlami". Włos długi i gładki na pozostałych częściach
ciała, dłuższy i bardziej obfity na szyi i przedpiersiu gdzie tworzy
kryzę i "żabot". Wewnętrzna strona uszu jest chroniona stojącym włosem.
Od nasady ucha włos jest nastroszony i nadaje kształt głowie. Pośladki
obrośnięte bardzo gęstym włosem tworząca tzw. "portki". Ogon ma włos
długi i obfity tworzący kitę. Odmiany o długim włosie to: groenendael i
tervueren
B. Odmiana krótkowłosa: Włos bardzo krótki na
głowie, zewnętrznej stronie uszu i w dolnych częściach kończyn. Sierść
krótka na pozostałych częściach ciała, bardziej obfita na ogonie i wokół
szyi, gdzie tworzy kryzę począwszy od podstawy uszu rozciągając się na
podgardle. Dodatkowo na zadzie z tyłu włos jest stojący i dłuższy. Ogon
jest mocno owłosiony ale sierść nie tworzy "kłosa". Krótką sierść
posiada malinois
C. Odmiana szorstkowłosa: To co przede
wszystkim charakteryzuje szorstką sierść to szorstkość i suchość włosa,
który jest dodatkowo zmierzwiony. Na wszystkich częściach ciała długość
sierści w przybliżeniu wynosi 6 cm. Krótsza jedynie na grzbiecie kufy ,
na czole i na kończynach. Sierść wokół oczu ani ta na pysku nie powinna
być na tyle obfite aby maskować budowę głowy. Jednakże obowiązkowe jest
owłosienie kufy. Ogon nie powinien tworzyć pióra. Szorstką sierść
posiada: Laekenois
Kolor
Maska: U tervuerena i malinois musi być bardzo
wyraźna, tak aby przykrywała dolne i górne wargi, kąciki warg i powieki
jedną czarną strefą. Określa ją dokładnie 6 punktów pigmentacyjnych i są
to:

dwoje uszu
dwie powieki
dwie wargi górna i dolna

Wszystkie wymienione punkty muszą być czarne
Czarny nalot (charbonne)
U tervuerena i malinois czarny nalot wyraźny,
czarne końce włosów tworzą narzutkę na maści jest podstawowej. Te
przyczernienie są rozmieszczone równomiernie nie mogą występować w
postaci plam ani pręg. U Laekenois ten czarny nalot jest wyrażony w
mniejszym stopniu .
Groenendael: tylko jednolicie czarny
Tervueren: tylko z maską, płowy z czarnym
nalotem lub szary z czarnym nalotem, ale płowy z narzutką jest
preferowany. Kolor płowy musi być intensywny ani jasny ani wyblakły.
Wszystkie psy, których kolor jest inny niż płowy z czarnym nalotem albo
nie odpowiada pożądanej intensywności nie mogą być uważane za osobniki
wybitne.
Malinois: tylko płowy z czarną maską i czarnym nalotem
Laekenois: tylko płowy ze śladowym czarnym nalotem przeważnie na kufie i ogonie
U wszystkich odmian tolerowane małe białe znaczenia na palcach i przedpiersiu
Wielkość, waga, wymiary
Wysokość w kłębie: Idealna wysokość w kłębie to przeciętnie:

62 cm dla psów
58 cm dla suk

Tolerancja 2 cm w dół i 4 cm w górę
Waga

Psy około 25 - 30 kg
Suki około 20 - 25 kg

Przykładowe średnie wymiary owczarka belgijskiego samca o wysokości w kłębie 62 cm

Długość ciała 62 cm
Długość głowy 25 cm
Długość kufy 12,5 - 13 cm

Wady (Niedoskonałości)
Jakiekolwiek odstępstwa od powyższego wzorca powinny być
traktowane jako wada, w stopniu dokładnie proporcjonalnym do jego
nasilenia.
Wygląd ogólny: ociężały, brak elegancji za lekki lub za wiotki dłuższy niż wyższy, prostokątny format.
Głowa: ciężka, zbyt mocna, nierównoległe linie, niedostatecznie
modelowana albo sucha, czoło zbyt okrągłe, stop albo zbyt wyraźny, albo
słabo zaznaczony, kufa zbyt krótka albo spiczasta, wypukły grzbiet nosa,
łuki brwiowe lub łuki jarzmowe zbyt mocno zaznaczone

Nos, wargi i powieki: ślady depigmentacji.
Zęby: nierówno rozmieszczone siekacze. Duże wady:

brak 1 siekacza
Bark 1 przedtrzonowca (1xP2)
Brak 1 przedtrzonowca nr 3(1x P3)

Oczy: jasne ,okrągłe
Uszy: duże,za długie, zbyt szerokie u nasady, nisko osadzone, ustawione zbieżnie lub rozbieżnie
Szyja: wiotka, krótka i głęboko osadzona
Tułów: za długie, klatka piersiowa zbyt szeroka (beczkowata)
Kłąb: słabo zaznaczony
Górna linia: grzbiet i/ lub lędźwie długie , karpiowata lub łękowata
Zad: zbyt opadający, przebudowany
Dolna linia: zbyt mocno głęboka lub płytka lub, zbyt mocno zaznaczony brzuch
Ogon: zbyt nisko osadzony, noszony za wysoko, formujący koło lub skręcony w jedną ze stron
Kończyny: kościec zbyt lekki lub zbyt ciężki, zła postawa z
profilu (np. miękkie śródręcze lub słabe nadgarstki) z przodu łapy
zbieżne lub iksowate, luźne łokcie, z tyłu kończyny zbieżne, rozbieżne
albo beczkowate, , ogólnie za małe lub za duże kątowanie
Łapy: płaskie
Ruch: chód związany (wąski) zbyt krótki wykrok, mało przestrzenny, luźny grzbiet w czasie ruchu, wysoka akcja przodu.
Sierść: U wszystkim odmian wadą jest bark podszerstka
Groenendael i Tervueren: wełnista, falista lub kędzierzawa, sierść niedostatecznie długa
Malinois: włos pół długi w miejscach gdzie powinien być krótki,
gładka, dłuższy włos rozsiany w krótkiej sierści, sierść pofalowana
Laekenois: włos zbyt długi, jedwabisty, falowany, kędzierzawy
lub krótki, delikatny włos rozsiany w pękach szorstkiej sierści, włos
zbyt długi wokół oczu i na brodzie, ogon w postaci "wiechy"
Kolor
Dla wszystkich czterech odmian białe znaczenia na piersi formujące krawat, białe znaczenie na łapach powyżej palców
Groenendael: rudy nalot na sierści, szare portki
Tervueren: szary
Tervueren i Malinois: pręgowany, niedostatecznie ciepły kolor,
niedostatek lub nadmiar czarnego nalotu lub narzutka rozłożona w postaci
plam, niedostateczna maska
Tervueren,Malinois i Lakenois: zbyt jasny płowy, podstawowa
barwa bardzo niewyraźna (inaczej nazywana wypraną) jest uważana za
poważną niedoskonałość
Charakter
Niedostatecznie pewny (ufny) lub zbyt nerwowy
WADY DYSKWALIFIKUJĄCE:
Charakter: agresywny lub bojaźliwy
Wygląd ogólny: bark prawidłowego typu
Zęby: przodozgryz nawet z zachowaniem kontaktu, tyłozgryz, zgryz naprzemienny
Braki:

Jednego kła (1xC1)
Łamaczy górnego (1 x P4) i dolnego trzonowca (1x M1)
Trzonowców (1x M1 lub 1 x M2 razem z M3)
Przedtrzonowca 3 (1 x P3) plus jeszcze jednego zęba
Bark razem trzech zębów z wyjatkiem P1 lub większej ilości

Źródło:Hodowla z "Z Wiedźmińskiej Stajni"

Claudia_Jazz

Świetne psy! Uwielbiam je

Gość

Za rok prawdopodobnie pojawi się u mnie groenendael...

Claudia_Jazz

Super

Wybrałaś już hodowlę?

Gość

Tak, ale na razie wolę nie mówić

Claudia_Jazz

Dobrze. Czekamy... Czekamy...

Gość

Krycie planowane na wiosnę, więc jeśli wszystko pójdzie dobrze to szczeniak będzie u mnie jakoś w lato (chciałabym na początku czerwca).

Dodam jeszcze, bo nie wyczytałam tego we wzorcu, że kojarzenie różnych odmian jest zabronione, chyba, że ma to jakieś uzasadnienie i pozwoli na to krajowa organizacja kynologiczna.

Claudia_Jazz

Kiedy wydasz nam ową tajemnicę co to za szczeniak się kroi? ;>

Gość

Moje plany dotyczące szczeniaka belga legły w gruzach... Krycie okazało się puste, na następną cieczkę czekamy do lipca/sierpnia, z tego samego skojarzenia. Bardzo mi zależy na tym połączeniu, więc walę to, że miałam brać w wakacje, wolę wziąć w środku roku szkolnego, ale muszę mieć tego mojego wymarzonego mini-Yochimu:)
Jeśli kogoś interesuje, hodowla to Polaris (lepiej wybrać nie mogłam), a rodzice: Donatrix YAMAYA i YOCHIMU Polaris.

bordi1

Hmm szkoda myślałam że w czerwcu ale lepiej tak lub nie

Gość

W czerwcu i tak bym nie brała...