Wzorzec rasy

Gość

Wzorzec FCI nr 158 /27.01.2011/GB
GREYHOUND
Wersja polska: luty 2011
Kraj pochodzenia: Wielka Brytania.
Data publikacji obowiązującego wzorca: 13.10.2010
Użytkowość: Chart.
Klasyfikacja FCI: Grupa 10 - Charty
Sekcja 3 - Charty krótkowłose
Bez prób pracy.
KRÓTKI RYS HISTORYCZNY:
Specjaliści, choć nie jednogłośnie, sądzą, że greyhound może pochodzić z
Bliskiego Wschodu. Rysunki psów w typie greyhounda znaleźć można na
ścianach egipskich grobowców z czwartego tysiąclecia przed naszą erą. Z
czasem psy te rozprzestrzeniły się po całej Europie, a obecną postać uzyskały w
Wielkiej Brytanii. Ten prototyp wszystkich chartów jest powszechnie znany.
Dzisiejsze wyścigowe greyhoundy wywodzą się od psów wykorzystywanych do
polowania na zające i szybkością ustępują jedynie gepardowi. Najwyższa
zanotowana prędkość wyścigowego greyhounda wynosi 72 km/godzinę.
WRAŻENIE OGÓLNE:
Silnie zbudowany, o prawidłowej postawie i wspaniałych proporcjach, mocnym
umięśnieniu i harmonijnej budowie. Głowa i szyja są długie, łopatki skośne i
dobrze zarysowane, klatka piersiowa głęboka i pojemna, lędźwie lekko
wysklepione, kończyny mocne i nienagannie zbudowane; ich sprężystość
wyraźnie podkreśla typ i szlachetność wyróżniającą greyhounda.
ZACHOWANIE /TEMPERAMENT:
Greyhound obdarzony jest znaczną siłą i wytrzymałością. Jest inteligentny,
łagodny, czuły, o zrównoważonym charakterze.
GŁOWA:
Długa, umiarkowanej szerokości
Mózgoczaszka:
Czaszka: Płaska.
Stop: Nieznaczny.
Trzewioczaszka:
Kufa: Szczęki są silne, o wyraźnej rzeźbie. Uzębienie: Szczęki są mocne, zgryz idealnie nożycowy, regularny i kompletny,
to znaczy, że siekacze górne ściśle zachodzą na dolne, przykrywając je, i
osadzone są prostopadle do szczęk.
Oczy: Błyszczące, inteligentne, owalnego kształtu, ukośnie osadzone. Pożądane
ciemne.
Uszy: Małe w kształcie płatka róży, delikatne.
SZYJA:
Długa, muskularna, elegancko wygięta. Dobrze osadzona w łopatkach.
TUŁÓW:
Grzbiet: Dość długi, szeroki,
Lędźwie: Mocne, lekko wysklepione.
Klatka piersiowa: Głęboka i pojemna, stwarzająca wystarczająco dużo miejsca
dla serca. Żebra są długie, wysklepione i sięgające daleko ku tyłowi.
Linia dolna: Słabizna mocno podkasana.
OGON:
Długi, osadzony dość nisko, mocny u nasady, stopniowo zwężający się ku
końcowi, noszony nisko, lekko zakrzywiony.
KOŃCZYNY:
Kończyny przednie
Wygląd ogólny: Łokcie, śródręcza i palce nie wykręcone na zewnątrz ani do
wewnątrz.
Łopatki: Ukośne, mocno nachylone ku tyłowi, muskularne, ale nie przesadnie
umięśnione, wąskie, wyraźnie zarysowane w okolicy kłębu.
Łokcie: Ustawione w jednej linii pionowej z końcem łopatek, swobodne w
ruchu.
Przedramię: długie, proste, o mocnym i suchym kośćcu.
Śródręcze: Umiarkowanej długości, lekko nachylone.
Łapy: Średniej długości o zwartych, dobrze wysklepionych palcach i mocnych
opuszkach.
Kończyny tylne:
Wygląd ogólny: Tułów i zad są dobrze rozwinięte i dobrze związane, pies w
pozycji stojącej kryje dużo ziemi.
Uda i podudzia: Szerokie, muskularne zdradzające dużą siłę napędową.
Stawy kolanowe: Dobrze kątowane.
Stawy skokowe: Nisko osadzone, nie zwrócone ani na zewnątrz, ani do
wewnątrz.
Łapy: Średniej długości o zwartych, dobrze wysklepionych palcach i mocnych
opuszkach.
CHODY: Niskie, równolegle, swobodne, szybkie i przestrzenne. Kończyny tylne
wysuwane daleko do przodu, co zapewnia mocny napęd.
SZATA:
Włos: Delikatny i zwarty.
Umaszczenie: Czarne, białe, czerwone, niebieskie, błękitne, płowe, jasno płowe,
pręgowane, lub którykolwiek z tych kolorów z białymi znaczeniami, łaciate.
WIELKOŚĆ:
Idealna wysokość w kłębie dla psa 71 do 76 cm, dla suki 68 do 71.
WADY:
Wszelkie odstępstwa od powyższego wzorca powinny być traktowane jako
wady i oceniane w zależności od ich stopnia oraz wpływu na zdrowie,
sprawność i dobre samopoczucie psa.
WADY DYSKFALIFIKUJĄCE:
 Agresja lub wyraźna lękliwość
 Psy posiadające wyraźne wady fizyczne lub zaburzenia charakteru
powinny być dyskwalifikowane.
N.B. Samce muszą mieć dwa normalnie rozwinięte jądra w pełni wyczuwalne
w mosznie.

by zkwp